....................................................................................................................................................................................................................................
نیشابور
شهر مشاهیر بزرگی همچون خیام عطار کمال الملک و
بزرگانی مانند امامزاده محمد محروق(نواده امام سجاد)وفضل بن شاذان (از یاران
امام رضا)بوده است
روستای تلخک
از سمت شمال به روستای تاریخی طرب آباد
از جنوب به روستای بحرودی
از شرق به روستای لک لک اشیان
و از سمت غرب به روستای امامزاده
محدود شده است
در زبان نیشابوری به استخر تلخ گفته می شود و بنا به گفته بزرگان روستا در قدیم آب
قنات روستا به استخر کوچکی(تلخ+ک)ریخته می شده ونام روستا از این جا گرفته شده است
........................................................................................................................................................................................
روستاي تلخک دراستان خرا سان رضوي و در جنوب شرقي شهرستان
نيشابور قرار دارد اين روستاي کوچک و خوش آب و هوادر تقسيمات کشوري پلاک 199 اصلي
از توابع بخش مر کزي شهرستان نيشابور است
اين روستا قبلا داراي قنات آٍب بودولی این قنات در سال هاي اخيرخشک شد و به جای آن
يک چاه موتور با پروانه بهره برداري هشتاد هکتار زمين کشاورزي را آب ياري مي کند
معروف ترين مشخصه روستا کارگاه ريخته گري اين روستاست طوري که حتي بعضي از مردم
شهرستان اين روستا را به محله ريخته گري مي شناسند
جمعيت روستا شامل چهل و نه خانوار مي باشد که اغلب آن ها شغل هايي چون ريخته گري
کشاورزي دام پروري باغ داري و پرورش زنبور عسل راپيشه کرده اند
.......................................................................................................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................................................
نیشابور یکی از شهرهای استان خراسان رضوی در شرق ایران می‌باشد.این شهر از مراکز فرهنگی، گردشگری، صنعتی و تاریخی استان خراسان رضوی و ایران است. شهر نیشابور مرکز شهرستان نیشابور است.این شهر مرکز فرهنگی و ادبی استان خراسان بزرگ است.به علت طبیعت زیبا نیشابور عروس شهرهای خراسان نام گرفته‌است
تاریخچه
بنای این شهر را از شاهپور اول دانسته‌اند و آن را یکی از چهار شهر بزرگ خراسان قدیم گفته‌اند. در دوره یزدگرد دوم (۴۳۸ - ۴۵۷ م.) نیشابور مدتی محل اقامت او بوده‌است. در دوره آخر حکومت ساسانیان ظاهراً نیشابور اهمیت اولین را از دست داده‌است، زیرا نام آن شهر به ندرت دیده می‌شود. مسلمانان در حکومت عثمان بن عفان (۲۶-۳۵ ه'.ق.) به صلح بدانجا درآمدند. در دوره طاهریان و سامانیان نیشابور از نو موقعیت دیرین خود را به دست آورد. در اواخر حکومت مسعودغزنوی که سلجوقیان به مشرق ایران هجوم آوردند طغرل این شهر را مقر خود ساخت. در دوره حکومت سنجر نیشابور مورد هجوم غزان واقع شد (۵۴۸ ه'.ق). یکی از غلامان سنجر به نام موید به نیشابور درآمد و مردم را در یکی از محلات آن که شادیاخ نام داشت سکونت داد و شهر را آبادان کرد و باروئی بر گرد آن برآورد. اندک اندک نیشابور آبادان می‌شد که دیگر بار با هجوم مغولان (۶۱۸ ه'.ق.)ویران گردید. یاقوت که خود معاصر با مغولان بوده‌است چنین آرد: در حمله مغول مردمی که از شهرهای خراسان گریخته بودند در نیشابور گرد آمدند و این شهر را برای سکونت خود استوار ساختند. مغولان شهر را محاصره کردند. یکی از مردم نیشابور تیری افکند و داماد چنگیزخان را بکشت. چنگیزخان خود عازم تسخیر نیشابور شد و این شهر را بگرفت و مغولان هر موجود زنده که یافتند بکشتند و شهر را با خاک یکسان کردند. درباره جمعیت نیشابور در این عهد سخن را به مبالغت کشانده‌اند چنانکه عده‌ای مردم شهر را دوهزاران هزاران هزار نوشته‌اند که پیداست براساسی نیست ولی هرگاه شمار مردم مقیم آن را در عصر پس از غزان با مردمی که از شهرهای مختلف خراسان بدانجا گریخته بودند در نظر گیریم عددی بزرگ خواهد شد. پس از حمله مغول دیگر هیچ گاه نیشابور نتوانست مقام گذشته خود را به دست آورد. گذشته از قبر خیام و شیخ عطار که در این شهر واقع است، بنای امامزاده محروق را باید نام برد. این بنا از آثار قرن هشتم هجری است و گنبدی عالی و کاشی کاری‌های بسیار زیبا داردنام دیگر نیشابور را نیشاپور نوشته اند
منبع ویکی پدیا
........................................................................................................................................................................................................................................